نمی‌دانم آیا تا به حال نام قانون ساعت ۱۴ به گوشتان خورده است یا نه؟!
این‌هم جزو قوانین نانوشته کوه و کوهنوردی است ومانند بسیاری از قوانین مشابه عمل کردن یا نکردن به آن وابسته به خود کوه نورد است. گرچه در بیشتر مواقع نادیده گرفتن این قوانین مشکلی به همراه ندارد، اما به طور کل رعایتش می تواند بسیاری از دردسرهای پیش رو را منتفی نماید.بر اساس قانون ساعت ۱۴ کوهنوردان ملزم هستند از هرجای مسیر که قرار دارند، حتی نزدیکترین فاصله تا قله به سمت کمپ آخر خود بازگردند. این قانون فصل و ماه نمی شناسد، ارتفاع قله چندان در تغییر آن موثر نیست و برای کم تجربه و با تجربه یکسان است.
گرچه صعودهای بلند عموماً از چارچوب تفکرات منطقی به دورند و میل و علاقه دستیابی به قله موجب می گردد افراد تا سرحد توان رو به بالا حرکت کنند، اما این نادیده گرفتن زمان معمولا عواقب تلخی به همراه دارد!
بدیهی است برای مقابله با این نقصان مهمترین اصل آغاز صعود در نیمه های شب است. زمانی‌که سرما در اوج خود قرار دارد، اما کوهنوردان بدلیل استراحت در کمپ انرژی لازم برای مقابله با آن را دارا می باشند و تنها کافی است عزم اولیه را برای خروج از کمپ داشته باشند. بدین صورت در ساعات آغازین طلوع آفتاب که به طور معمول هوای مناسب و کم ابر ارتفاعات را در بر دارد می‌توانند خود را به قله برسانند.
بدیهی‌ست در صورت هرگونه مشکل اعم از دشواری مسیر، طولانی بودن راه و پرتعداد بودن نفرات، تیم قادر خواهد بود پیش از ظهر خود را به قله رسانده و به موقع راه بازگشت را در پیش گیرد. منبع: کوه نوشت
توصیه باشگاه کوهنوردی بامداد : به قانون ساعت ۱۴ احترام بگذارید تا همواره صعودی ایمن را در پیش داشته باشید
