قله اردهال یا دومیر با ارتفاع 3505 متر، بلندترین قله استان مرکزی است که در شهرستان دلیجان، بخش مرکزی، دهستان هستیجان واقع است. در زبان راجی «دومی» به معنای بلند چهره و «ار» به معنای باشکوه می‌باشد (دومیر یعنی بلند چهره و باشکوه) و اردهال در زبان پهلوی به معنای کوه مقدس می باشد.
این قله در محدوده بندی استانی بسیار به مرز بین استان اصفهان و استان مرکزی نزدیک است بنابراین پیش از این اعتقاد بر آن بود که قله شهباز (۳۳۹۰ متر) بلندترین قله استان مرکزی می‌باشد، ولی بررسی‌های دقیق‌تر نشان داد که قله اردهال در استان مرکزی واقع شده و بلندترین قله آن است. این قله در ۳۴ کیلومتری شرق شهر دلیجان قرار گرفته است.
صعود این قله از چهار جبهه قابل انجام است: جبهه جنوب غربی: روستای قلهر، جبهه شمال: روستای نشلج، جبهه شرق: روستای مراق، جبهه غرب: دره معدن- روستای مزوش. مسیر غربی کوتاه‌ترین مسیر صعود قله می‌باشد
بهترین زمان صعود: بهترین فصل صعود این قله فصل بهار مخصوصاً اواخر اردیبهشت است. با این حال اواخرتابستان و اوایل پاییز نیز برای صعود مناسب است.
پوشش گیاهی و جانوری: این کوهستان دارای پوشش گیاهی متنوعی مانند آویشن، انواع باریج، آنغوزه، درمنه، انواع گون، طره، گزنه، زرشک کوهی، زرین گیاه، پودنه، بومادران است. حیوانات منطقه مانند گراز، روباه، شغال، گرگ، خرگوش، انواع مار و آفتاب‌پرست است.
دسترسی به آب: منطقه فاقد چشمه است. تنها جوی آب فصلی موجود در مسیر را داریم که آب آن حاصل از ذوب شدن برف های منطقه است.
آنتن دهی موبایل: در این منطقه بعد از کمپ معدن آنتن دهی موبایل امکان‌پذیر نیست، بنابراین همراه داشتن بی‌سیم برای گروه‌ها ضروری می‌باشد.
شرح برنامه:
بعد از صعود قله برف انبار به منظور صعود قله دومیر به سمت روستای مزوش به راه افتادیم. بعد از دلیجان قبل از اینکه به روستای مزوش برویم برای دیدن غار چال نخجیر در منطقه نراق وارد فرعی شدیم.
ساعت 18 بازدید از غار تمام شد و به سمت روستای مزوش مسیر را ادامه دادیم. ساعت 19 به روستای مزوش رسیدیم. در خانه کوهنورد استان مرکزی اسکان گرفتیم.
روز پنج شنبه مورخ 14مهر ماه ۱۴۰۱ به همراه ۱۰ نفر از همنوردان بوسیله یک دستگاه مینی بوس از خانه کوهنورد به اتفاق آقای بیگی (راهنما) و چند تن از همنوردان دلیجانی صعود خود را آغاز کردیم.
در ابتدای روستای مزوش از سمت چپ و از بالادست روستا تابلو گلزار شهدا را وارد شدیم و به سمت معدن حرکت کردیم. محل پارک ماشین‌ها در امتداد جاده‌ای خاکی و حدوداً چهار کیلومتر بعد از دره معدن قرار دارد که نقطه آغاز پیمایش می‌باشد. ارتفاع نقطه آغاز پیمایش 2630 متر است.
ساعت ۶ صبح، صعود را از دره شمال شرقی که به دره بید معروف است، آغاز نمودیم. ابتدای راه، از مسیر سنگلاخی بستر رودخانه عبور کردیم. سپس به دوراهی رسیدیم که یکی از مسیر دره و دیگری از روی یال به سمت قله امتداد داشت. گروه مسیر دره را انتخاب کرد در ابتدای مسیر گیاهان خودرو و وحشی به همراه چند درخت بید بزرگ منظره را بسیار چشم‌نواز می‌کرد!
ساعت ۷:۴۰ دقیقه برای صبحانه توقف نیم ساعته‌ای در انتهای دره داشتیم. سپس به حرکت خود به سمت قله ادامه دادیم.
ساعت ۹:۵۰ دقیقه تیم بر فراز قله ایستادند.
روی قله حدود یک ساعت استراحت داشتیم. چند عکس یادگاری گرفتیم. سپس ساعت ۱۱ مسیر رفته را بازگشتیم. فرودمان تقریبا ۲:۳۰ به طول انجامید. ساعت ۱۳:۳۰ دقیقه پای مینی‌بوس رسیدیم. به سمت خانه کوهنورد راهی شدیم. بعد از استراحتی کوتاه و جمع کردن وسایل سوار بر مینی بوس و برای صرف نهار به رستورانی در دلیجان رفتیم. بعد از نهار با مینی بوس به قم و سپس با اتوبوس به سمت شیراز بازگشتیم.
افراد شرکت‌کننده: خانم ها مژگان شرفیان، احترام شبانی، شهربانو شبانی، نرگس هنرور، نجمه شاکرنیا، لیلا توانگر، زهرا شجاعی، محبوبه فرهادی، صدیقه محمدی (سرپرست) و آقای کیوان کرمی
گزارش از: خانم صدیقه محمدی
راهنما: آقای بیگی 09189663169
راننده مینی بوس: آقای قاسمی 09125528332
