گزارش صعود به قله هزار (بام استان کرمان)

1 الی 3 اردیبهشت 1401

قله هزار، با ارتفاع 4501، چهارمین قله بلند ایران شناخته می شود. این قله در جنوب استان کرمان قرار دارد. این استان از تنوع اقلیمی بالایی برخوردار است. مناطق کوهستانی و سردسیر از جمله راین و سیرچ و مناطق گرم و بیابانی مانند شهداد را در بر دارد. بلندی های استان کرمان دنباله رشته کوه زاگرس و رشته کوه مرکزی ایران است. که با دارا بودن 14 قله با ارتفاع بیش از 4000 متر بهشت کوهنوردان نامیده شده است.

قله هزار به خاطر داشتن تنوع گیاهی فراوان بدین نام خوانده می شود. روستاهای دامنه کوه هزار با آب و هوایی دلپذیر و آبشار راین در دل این کوه واقع شده است. مرتفع ترین منطقه مسکونی ایران، روستای باب زنگی، با ارتفاع 3309 متر در این کوهستان قرار دارد.

مسیرهای دسترسی به این قله عبارتند از:

1. آبشار راین
2. باب زنگی
3. اوردیکان

مسیر رایج صعود به قله هزار، آبشار راین است. معمولا به صورت یک و نیم روزه پیمایش این مسیر صورت می گیرد.

اوردیکان، کوتاهترین مسیر برای صعود به این قله است که البته نیاز به راهنمای محلی و حرفه ای دارد.

و مسیر باب زنگی که از روستایی به همین نام آغاز می شود و نسبت به مسیر آبشار راین کوتاه تر است.

شرح برنامه:

روز چهارشنبه 31 فروردین 1401 در ساعت 22 از شیراز حرکت کردیم.

روز اول:

ساعت 6:30 صبح به ترمینال کرمان رسیدیم. مینی بوس ای که از قبل هماهنگ شده بود، در ترمینال منتظر ما بود.

دو مسیر برای رسیدن به راین وجود دارد. مسیر متداول، از جاده کرمان بم است و مسیر دیگر جاده فرعی گلزار است. مسیر گلزار کوتاهتر بوده ولی بیشتر مسیر خاکی است و توصیه نمی شود. البته که راننده ما این مسیر را انتخاب کرد!!

حدود ساعت 9:30 به آبشار راین رسیدیم. صبحانه را در نزدیکی آبشار صرف کردیم. سپس به سمت آبشار رفتیم. آبشار راین یا زر-رود از ارتفاعات کوه هزار سرچشمه می گیرد. ارتفاع تقریبی آن 40  متر است که طی چهار مرحله به صورت پلکانی به پایین می ریزد.

سپس به سمت راین و به قصد بازدید از ارگ راین پیش رفتیم. حدود 11:15 به ارگ رسیدیم. ارگ راین با مساحت بیش از 22000 متر مربع بعد از ارگ بم بزرگترین بنای خشتی جهان است. قدمت آن به دوره ساسانیان باز می گردد. یک ساعتی به بازدید از این بنای باشکوه اختصاص دادیم.

پس از آن بازدید از سرو قدیمی راین را در برنامه داشتیم که در نزدیکی ارگ قرار دارد. این سرو با قدمت 400 ساله در کوچه پس کوچه های شهر است.

برای صرف ناهار و به پیشنهاد آقای صنعتی (راهنمای تیم که ساکن شهر راین هم هستند) پارک هزار انتخاب شد. این پارک در انتهای شهر قرار داشت. در سایه یکی از درختان قدیمی وتنومند موجود در پارک برای استراحت و ناهار توقفی داشتیم.

فاصله بین راین تا روستای باب زنگی حدود 1 ساعت است. چند کیلومتر اول جاده منتهی شده به روستای باب زنگی آسفالت ولی از اواسط آن خاکی شد. بهتر است که حتما با راننده از قبل هماهنگ شود تا مشکلی در این خصوص نداشته باشید.

حدود ساعت 17 به روستای باب زنگی رسیدیم. این روستا در ارتفاع 3300 واقع است و مرتفع ترین منطقه مسکونی ایران نامیده می شود. برای اسکان و شب مانی دو اتاق در روستا از قبل هماهنگ شد. وسایل را در اتاق ها گذاشتیم و مشغول گشت و گذار در روستا شدیم. ساعت 21، خاموشی اعلام شد.

روز دوم:

ساعت 4:30 بیدار باش اعلام شد و ساعت 5:20 صعود خود را آغاز کردیم. کل مسیر پاکوب تقریبا مشخصی دارد ولی همراه داشتن راهنمای وارد و آشنا به مردم و منطقه ضروری بوده و ایمنی صعود را دوچندان می کند. شیب ابتدای مسیر خفته و ملایم است.

به امید دیدن هزار گونه گیاهی عازم قله هزار شده بودیم. متاسفانه به دلیل بارش کم و سرد بودن هوا منطقه خیلی سبز نبود. ولی دیدن موش های صحرایی بی دم یا به عبارتی خوکچه های هندی در مسیر، به جذابیت های این سفر افزود. در مسیر چشمه های آب هم وجود دارد. آخرین چشمه موجود در منطقه برای صرف صبحانه انتخاب شد. 7:55 به چشمه تقریبا بی آب رسیدیم. نیم ساعت برای صرف صبحانه توقف داشتیم.

از اینجای مسیر شیب بیشتری را پیش رو داشتیم. حدود ساعت 9:30 تقریبا زیر یال استراحت کوتاهی داشتیم و سپس ادامه راه را پیش گرفتیم. از اینجای مسیر تا قله درگیری مختصری با سنگ داشتیم و البته مسیر تراورسی هم انتخاب شد تا دسترسی به قله راحت تر گردد. در ساعت 10:55 همگی همنوردان بر فراز قله هزار ایستادند. خوشبختانه قله خلوت بود.

بعد از توقفی نیم ساعته بر روی قله و با توجه به پیش بینی هواشناسی به سرعت به سمت پایین حرکت کردیم. بخشی از مسیر برگشت تا رسیدن به محل صبحانه خوردن که شیب زیادی داشت را به صورت شن اسکی طی کردیم. حدود ساعت 13:30 به محل صبحانه رسیدیم. استراحت کوتاهی داشتیم و دوباره حرکت خود را از سر گرفتیم.

14:50 به روستا رسیدیم. بعد از استراحتی کوتاه و جمع کردن وسایل ساعت 16:00 سوار مینی بوس شده و به سمت راین حرکت کردیم. در راین از آقای صنعتی، راهنمای حرفه ای تیم خداحافظی کردیم و به سمت رفسنجان و روستای ناصریه حرکت کردیم.

طبق برنامه ریزی و هماهنگی های از قبل انجام شده، شب را در اقامتگاه بومگردی راگه که در روستای ناصریه واقع شده است، گذراندیم. روستای ناصریه نزدیکترین و آخرین منطقه مسکونی به دره راگه می باشد.

روز سوم:

ساعت 8 صبح و بعد از صرف صبحانه به قصد تماشای دره راگه از اقامتگاه خارج شدیم.

دره راگه یا تنگه راگه در 30 کیلومتری شهر رفسنجان قرار دارد. زمانی به دره مرگ معروف بوده است! بهترین زمان سفر به دره راگه، فصل بهار و پاییز است، البته در روزهایی که هوا صاف و آفتابی باشد.

اگر در گذشته دور می‌خواستید به دل دره راگه بزنید، حتما به شما می‌گفتند نروید یا خیلی مراقب باشید! چون ممکن بود به‌خاطر رعایت نکردن نکته‌های امنیتی، سنگ‌ها روی سرتان آوار شوند یا دچار سیلاب شوید. به همین دلیل تا مدت‌ها به این دره، دره مرگ هم می‌گفتند. عمق دره راگه در بعضی قسمت‌ها به 80 متر می‌رسد.

در‌واقع بعد از قشم و ارس، دره راگه سومین ژئو‌پارک ایران محسوب می‌شود و خاص‌ترین ویژگی‌اش در کنار زیبایی بی‌حد و مرز، طولانی‌ بودنش است به‌طوری‌که طول دره راگه حتی به 20 کیلومتر می‌رسد!  از آنجایی که رودخانه موجود در کف دره و سنگ های بی نظیر و زیبای دره در انتهای دره واقع بود و با توجه به زمان کم تیم، تصمیم گرفتیم که بخشی از پیمایش دره را توسط ماشین های آفرود تجربه کنیم.

برنامه بازدید از دره راگه؛ شامل مشاهده دره از بالا، بازدید از غار دستکند، بازدید از «غار غلوم» بود. غار غلوم راهرویی باریک با سنگ های بزرگ و زیبا و رودخانه ای کم آب است که در انتهای دره قرار دارد.

با توجه به زمان کم تیم و برای استفاده حداکثری، دو دستگاه ماشین آفرود به منظور تماشای دره هماهنگ کردیم.

دره راگه جزو مناطق بکر ایران محسوب می شود و چند نکته را باید در نظر داشت:

• حتما زمان مناسبی را برای سفر به دره راگه انتخاب کنید و قبلش آب‌و‌هوا را چک کنید که هوا بارانی یا طوفانی نباشد. چرا‌که ممکن است در دره راگه باعث ریزش سنگ‌ها و سیلاب شود و می‌تواند خیلی خطرناک باشد.
• شما قاعدتا قسمتی از دره راگه را باید از آب عبور کنید و پیچ‌و‌خم‌های زیادی در مسیرتان خواهد بود؛ پس حتما حتما کفش مناسب و لباس مناسب همراه داشته باشید.
• حتما با یک کار‌بلد و کسی که قبلا به تنگه راگه رفته است سفر کنید. این دره بزرگ‌تر و عمیق‌تر از آن است که بخواهید تنها و بدون راهنما در آن گردش کنید و انتظار داشته باشید راهتان به بیرون را پیدا کنید!

ساعت 12 بازدید از راگه را به اتمام رساندیم و به سمت اقامتگاه برگشتیم. ناهار را صرف کردیم و حدود ساعت 14:30 به سمت کرمان برگشتیم.

بلیط برگشت ما ساعت 17 بود که البته با تاخیر در ساعت 18 به سمت شیراز حرکت کردیم. ساعت 2 بامداد به شیراز رسیدیم و سفر هزار کرمان هم با خاطراتی خوب و دلنشین به پایان رسید.

راهنمای هزار:  آقای صنعتی (09134410659)

بومگردی راگه:  آقای آشنا (09133911276)

راهنما و آفرود راگه:  آقای ذاکری ( 09132901295)

اسامی شرکت کنندگان:

خانم ها فیروزه میر حسینی، محبوبه فرهای، صدیقه محمدی، سلیمه طارمی زاده، حنانه فرج پور، المیرا رحیمی بزاز، لیلا دهقانی، نسرین رئیسی (سرپرست)

آقایان هابیل نریمانی، حسین کشاورز

گزارش از: نسرین رئیسی