کوهنوردان استان فارس، هرسال اردیبهشت به بهانه بزرگداشت سالروز اولین فتح اورست توسط ایرانیان، در ارتفاعات سپیدان و اطراف دریاچه برم فیروز گرد هم می آیند. و البته از سال ۹۶ نیز جشن اردیبهشتمان با پیوستن عظیم قیچی ساز به باشگاه هشت هزار متری های جهان زیباتر شده… امسال این زیبایی ها و شادی ها چندین برابر شده بود، چرا که در مسیر صعودمان به دریاچه برم فیروز، اطراف دریاچه برم فیروز و همچنین مسیر بازگشت، زباله ای ندیدیم… در ادامه مطلب توصیف زیبایی های مسیربه قلم خانم زلیخا داریا را بخوانید.
بهار تمام بهانه های خوب را برای دیدن وبهره بردن از طبیعت وورزش کوهنوردی به دست می دهد ودراین بهار به لطف بارش های خوب .زمین سفره های رنگین تر ودلپذیرتری را پیش روی گردشگران و کوهنوردان گسترانده است.
دریاچه برم فیروز یکی از خواستنی ترین ورویایی ترین مناطق, برای کوهنوردان وطبیعت گردان است. برم، همیشه زیباست اما اردیبهشت اوج جلوه گری های اوست وما هم میرویم تا شکوه یخچال های برفی را در نگاه فیروزه فامش به تماشا بنشینیم….
اعضای باشگاه کوهنوردی بامداد، دل در گرو عشق کوه و کوهستان دارد وتک تک مناطق طبیعی را چونان گنحینه ای پر بها قدر می نهد…اما همیشه دلواپس کاستی هاست.و این نگرانی ودلواپسی همه ما را وا می دارد که از هیچ حرکت دوستانه ای در حق زمین دریغ نکنیم. اینیار قول وقرارمان فقط بر گرداندن زباله های خودمان نیست…هدف زدودن وجمع آوری هر زباله ای از دامن پاک وزیبای کوهستان است. کیسه های زباله با آرم وشعار همیشگی توزیع می گردد وتک تک دوستان مشتاقانه می پذیرند که در این برنامه چند ساعته تا جایی که می توانند اشیاء رها شده در طبیعت را جمع کنند. حرکت آغاز می شود در باریکه ای به پهنای یک صف طولانی ورنگین وگام هایی که آهسته اهسته می روند وبه نجوای عاشقانه زمین گوش می دهند.
هوای خنک ودلچسب بهاره مجال خستگی نمی دهد و دل های مشتاق بخوبی شیب تند کوهستان را در می نوردند و به دریاچه می رسند. اینجا سرزمین توامان فصل هاست وسبزی وخرمی در میان برف ویخ موج می زند…لاله های وحشی سر بر آورده اند و آب زنده ومواج راه خودرا در پهنه کوهستان پیدا کرده است. اینجا، ضیافت ابر است و آفتاب وبارانی که صدای آمدنش را فریاد می کند.
هوای خنک ودلچسب بهاره مجال خستگی نمی دهد و دل های مشتاق بخوبی شیب تند کوهستان را در می نوردند و به دریاچه می رسند. اینجا سرزمین توامان فصل هاست وسبزی وخرمی در میان برف ویخ موج می زند…لاله های وحشی سر بر آورده اند و آب زنده ومواج راه خودرا در پهنه کوهستان پیدا کرده است. اینجا، ضیافت ابر است و آفتاب وبارانی که صدای آمدنش را فریاد می کند.اما در وجود تک تک ما ضیافت دیگری برپاست زیرا همه مسیر پاک مانده است .
هیچ دستی زباله هایش را در طبیعت پاک کوهستان رها نکرده است.
این بار کیسه های زباله روی دست ما مانده اند .
انگارهمه ی دست ها برای بردن زباله هایشان دراز شده اند.
شاید کسی برای پاکی زمین دعا کرده است.
شاید همه, حال نزار زمین را درک کرده اند….
شاید که فهم ها ,از میل خواستن ورد شدن گذشته است
آیا زمین برای همیشه از وحشت پلشتی و آلودگی رهاست ؟؟؟؟!!!!
اینبار کیسه های ما از هر زباله ای تهی است اما دل هایمان پر است از سپاس واحترام……
احترام به همه ی کسانی که حرمت زمین را نگه می دارند…..
سپاس از همه ی همنوردان
سپاس از شما که فرهنگ خوب حمایت از محیط زیست را گسترش می دهید و همه فرزندان زمین را به داشتن آینده ای روشن وپاک دلگرم می کنید.
امیدواریم به زودی شاهد طبیعتی عاری از زباله در ارتفاعاتی نظیر دماوند، سبلان و… باشیم.